اندازه‌گیری کارایی صنایع تولیدی ایران با رویکرد تحلیل پوششی داده‌ها و با تأکید بر ستاده‌های نامطلوب (آلاینده‌های زیست ‌محیطی)

اندازه‌گیری کارایی یکی از مهم‌ترین روش‌های ارزیابی عملکرد سازمان‌ها به ‌شمار می‌رود، در این حوزه استفاده از تکنیک‌های ناپارامتریک به خصوص تحلیل پوششی داده‌ها از استقبال بیشتری برخوردار بوده است. با این وجود، در بسیاری از مدل‌های مورد استفاده تنها بر خروجی‌های مطلوب تکیه و خروجی‌های نامطلوب حاصل از تولید نادیده گرفته شده است. در این پژوهش در اندازه‌گیری کارایی نسبی صنایع تولیدی ایران طی برنامه سوم و دو سال اول برنامه چهارم توسعه جمهوری اسلامی ایران  1379-1385 آلاینده‌های زیست‌ محیطی به عنوان خروجی نامطلوب در نظر گرفته شده است. ورودی‌های این مدل نیروی کار، انرژی و مواد اولیه است. ارزش افزوده صنعت خروجی مطلوب و میزان SO2، میزان CO2 و میزان SPM خروجی‌های نامطلوب مدل را تشکیل می‌دهد. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که در تمامی سال‌های مورد بررسی تنها صنعت 32 (تولید رادیو و تلویزیون و دستگاه‌ها و وسایل ارتباطی) کارا بوده است. همچنین در تمام سال‌های برنامه و از میان 21 صنعت مورد بررسی همواره بیش از هفده صنعت ناکارا بوده است. به عبارت دیگر در این سال‌ها تنها بیست درصد از واحدها کارا بوده و از منابع خود به درستی استفاده نموده‌اند.